126. Sa tinaghuy-taghoy na kasindak-sindak
Gerero�y hindi na napigil ang habag
Tinunton ang boses at siyang hinahanap
Patalim ang siyang nagbukas ng landas
127. Dawag na masinsi�y naglagi-lagitik
Sa dagok ng lubhang matalas na kalis
Moro�y di tumugo�t hanggang di nasapit
Ang binubukalan ng maraming tangis
128. Anyong pantay-mata ang lagak ng araw
Niyong pagkatungo sa kalulunuran
Siyang pagkatalos sa kinalalagyan
Nitong nagagapos na kahambal-hambal.
129. Nang malapit siya�t abutin ng sulyap
Ang sa pagkatali�y linigid ng hirap
Nawalan ng diwa�t luha�y lumagaslas.
130. Malaong natigil na di nakakibo
Hininga�y hinabol at biglang lumayo
Matutulog disin sa habag ang dugo
Kundangang nagbangis leong nangagtayo.
131. Naakay ng gutom at gawing manila
Nag-uli sa ganid at nawalang awa
Handa na ang ngipi�t kukong bagong hasa
At pagsasabayan ang gapos ng iwa.
132. Tanang balahibo�y pinapangalisag
Nanindig ang buntot na nakagugulat
Sa bangis na anyo at nginasab-ngasab
Puryang nagngangalit ang siyang katulad.
133. Nagtaas ang kamay at nangakaakma
Sa katawang gapos ang kukong pansira
Nang darakmain na�y siyang pagsagasa
Niyong bagong Marteng lumitaw sa lupa.
134. Inusig ng taga ang dalawang leon
Si Apolo mandin serpyenteng Piton
Walang bigong kilos na di nababaon
Ang lubhang bayaning tabak na pamutol.
135. Kung ipamilantik ang kanang pamatay
At saka isalag ang pang-adyang kamay
Maliliksing leon ay nagalilinlang
Kaya di nalao�y nangagumong bangkay.
136. Nang magtagumpay na ang gererong bantog
Sa nangakalabang mabangis na hayop
Luha�y tumutulong kinalag ang gapos
Ng kaawa-awang iniwan ng loob.
137. Halos nabibihay sa habag ang dibdib
Dugo�y nang matangnang nunukal sa gitgit
Sa pagkalag niyang maliksi�y nainip
Sa siga-sigalot na madlang bilibid.
138. Kaya ang ginagawa�y inagapayanan
Katawang malata parang bagong bangkay
At minsang pinatid ng espadang tangan
Walang awang lubid na lubhang matibay.
139. Umupo�t kinalong na naghihimutok
Katawang sa dusa hininga�y natulog
Hinaplos ang mukha�t dibdib ay tinutop
Nasa ng gerero�y pagsaulang loob.
140. Doon sa pagtitig sa pagkalungayngay
Ng kaniyang kalongna kalumbay-lumbay
Ninilay niya at pinagtatakhan
Ang dikit ng kiyas at kinasapitan
141. Namamangha naman ang magandang kiyas
Kasing-isa�t ayon sa bayaning tikas
Mawiwili disin ang iminamalas
Na mata, kundangan sa malaking habag.
142. Gulung-gulong lubha ang kaniyang loob
Ngunit napayapa nang anyong kumilos
Itong abang kandong na kalunus-lunos
Nagising ang buhay na nakakatulog.
Ang kaligtasan ni Florante
Sa narinig ni Aladin, lubos niyang napagtanto na kailangan niyang iligtas si Florante sapagkat nadurog ang puso ng gerero sa labis na habag. Hinanap niya ang nanaghoy na tinig. Napahindig ang moro nang Makita niyang umaaligid ang dalawang leon at handa nang silain ang nakagapos na sarili laban sa dalawang mabangis na leon. Noon din ay hinarap niya ang mababangis na hayop para iligtas si Florante. Pinagtatataga ni Aladin ang dalwang leon hanggang sa maigupo niya ang mga ito. Nang matiyak na patay na ang dalawang leon ay saka niya kinalagan ng gapos si Florante. Inalalayan niya ang nanlulupaypay na si Florante at dinala sa isang ligtas na lugar. Pinagmasdang mabuti ng gerero ang matikas na anyo at maamong mukha ng bayani ng Albanya. Unti-unting nagkamalay si Florante at nagbukas ng mga mata.
Handa ka na ba para sa mga PAGSASANAY? Kung handa ka na, pindutin ito
